4 marca 2021r w pałacowych wnętrzach inaugurowaliśmy wystwę „Pamięć biały ma kolor”. Wystawa wpisuje się w obchody 200 rocznicy urodzin Cypriana Norwida.
PAMIĘĆ BIAŁY MA KOLOR Bartek Jarmoliński / Paweł Łyjak / Maria Piątek / Pola Wójcik
Cyprian Kamil Norwid uznawany za jednego z narodowych wieszczów znany jest szerokiej publiczności przede wszystkim ze swej poezji i dramatów. W bogatym dorobku literackim Cypriana Kamila Norwida znalazł się także tomik utworów zatytułowany „Białe kwiaty”. W zestawie tym poeta zamieścił m.in. fragmenty zaczerpnięte z jego dziennika. Drukowane w latach 1856-1857 „Białe Kwiaty” Norwida zawierają opisy nieobecności, milczenia, ciszy i dramy. Utwory te mają charakter luźnych zapisków bez charakterystycznego patosu, który cechuje literaturę romantyczną. Opisywane wspomnienia i przeżycia utożsamiane z prawdą i dramą Norwid przyrównywał do bieli. Biel jest, jak pisał, najważniejszym tonem, akordem, kolorem splatającym wszystkie przeżycia w jeden obszar – ciszy i dramy. Najlepszym podsumowaniem niech będą tu słowa samego Cypriana Kamila Norwida: „Dramy prawdziwej nie może być, ilekroć się zatraci pojęcie dramatyczne ciszy i pojęcia jej natur – czyli, jaśniej tłumacząc, albo raczej szerzej tłumacząc założenie powyższe: kiedy zatraci się basso w muzyce, a kolor biały na palecie malarza, a pion w rysunku, cóż zupełnego tak niezupełne środki otrzymać są w stanie? Nadanie stanowczego kierunku i stopnia ciszy w dramatyzowaniu jest dla dzieła tej natury tem, czem w obrazie planety niedotkliwa i niewidzialna oś”.
Na kanwie słów Norwida zrodziła się koncepcja wystawy „Pamięć biały ma kolor”, która podejmuje problematykę przeszłości, ciszy, dramatu. Pamięć jest olbrzymim zbiorem przechowywanych obrazów, zdarzeń, wszystkiego, czego doświadczyliśmy. Jest tam również miejsce dla ulokowania historii, w których dramat i piękno przeplatają się wzajemnie. Z pamięcią, pięknem i wyjątkowością zapamiętanych chwil, ludzi i miejsc, wiąże się prawda przeżyć i obejmująca wszystko to i zamykająca w całość cisza. Zbiór prac, które składają się na całość wystawy dotyczy zatem obszaru pamięci, ciszy, dramy. Są to prace odnoszące się do przeżyć i historii, mówiące o złożoności natury człowieka, do której nieustannie w swej twórczości odnosił się Cyprian Kamil Norwid.
Na wystawę składają się prace malarskie, fotograficzne, collage i obiekty. Do problematyki złożoności, przemijalności człowieka i jego dramatów odnoszą się prace Pawła Łyjaka. Artysta ten wielokrotnie wykorzystuje wizerunki postaci z przeszłości czyniąc je bohaterami swoich obrazów i obiektów. Tak też jest i tym razem, kiedy sięga po wizerunek samego Norwida. Z kolei w pracach Poli Wójcik przemijanie życia człowieka określone jest przez zabieg kompozycyjny czyli metaforyczny kształt trumien, w który na prezentowanyych na wystawie obrazach wpisane są hieroglificzne znaki zastosowane przez artystkę. Ważna jest tu również barwa biała będąca symbolem syntezy, połączenia zarówno barw, jak i cech życia człowieka. Do wizerunków postaci z przeszłości odnosi się Bartek Jarmoliński, który w swym cyklu malarskim „Nadwrażliwi” pokazuje szereg postaci myślicieli, romantyków i wizjonerów. Jedną z tych postaci jest Cyprian Kamil Norwid pokazany tu w kolażowo skonstruowanym portrecie, gdzie anatomicznie zbudowane partie twarzy skontrastowane są z organami wewnętrznymi człowieka, co według koncepcji artysty symbolizuje tytułową wrażliwość. Do złożoności człowieka, jego wewnętrznych konfliktów i rozdarć odnosi się Maria Piątek w swych pracach malarskich, w których kolażowo zestawia wiele motywów z przeszłości szeregowanych często na zasadzie swoistego strumienia świadomości i skojarzeniowych ciągów myśli. Dobór prac składających się na wystawę „Pamięć biały ma kolor” opiera się na potrzebie zbudowania historii i narracji dotyczącej opisywanej przez Norwida przemijalności, dramy, opowieści o pięknie i pustce. kurator wystawy: Bartek Jarmoliński
Wystawę można oglądać do końca kwietnia.
Zapraszamy!
